Renowacja zawilgoconego muru definiowana jest w zakresie osuszania budynków jako dodatkowa ingerencja hydroizolacyjna w konstrukcję dolnej i parterowej części budynku, prowadząca do znacznej i trwałej redukcji wilgoci w części nadziemnej i podziemnej muru, a także w powiązanych konstrukcjach budynku. Jest ona technicznie wymagająca i pracochłonna, ponieważ zwykle wiąże się z zastosowaniem kilku metod renowacji.
Renowację wilgotnego muru wykonuje się:
1) w budynkach, w których w przeszłości nie wykonywano hydroizolacji przed wodą i wilgocią (starsze domy);
2) w budynkach, w których w przeszłości wykonywano hydroizolację przed wodą i wilgocią, ale obecnie nie spełnia już ona swojej funkcji, ponieważ zostało to przeprowadzone zbyt dawno;
3) w budynkach lub obiektach dotkniętych powodzią.
Rodzaje ruchu wody w murze:
- a) podciąganie,
- b) dyfuzja
Podciąganie
Jest to podniesienie wody przez system kapilarny materiału budowlanego (podniesienie kapilarne, zwane elewacją kapilarną) ponad poziom otaczającej wody. Podciąganie kapilarne ma zatem miejsce tylko i wyłącznie w materiałach porowatych, murze, posadzkach betonowych itp. Podciąganie zachodzi tylko w porach materiału budowlanego, tj. z fizycznego punktu widzenia w cienkich kapilarach. Im cieńsza kapilara, tym większe podciąganie, ale dotyczy to tylko kapilar przewodzących.
Najczęściej stosowane metody renowacji mokrego muru w Czechach
- Przebijanie się przez mur
- Podcinanie murów
- a) ręczne
- b) maszynowe (piła łańcuchowa, linowa lub tarczowa)
- wbijanie płyt chromowo-niklowych w mur
B. Metody chemiczne (iniekcje murów)
- Bezciśnieniowe
- Ciśnieniowe
- Inne
C. Metody dodatkowe
- Renowacyjne systemy tynków
- Systemy odwadniające
- Suszenie mikrofalowe
- Jastrychy hydroizolacyjne
- Modyfikacje otaczającego terenu
- Systemy wentylacji powietrza