(Przetłumaczone przez GoogleTranslator)
Wilgotne ściany lub wilgotna piwnica: prawdopodobnie koszmar każdego właściciela nieruchomości. Wilgoć często objawia się rozwojem pleśni, wykwitami kryształów soli, uszkodzeniami farby i wreszcie degradacją tynku. Przyczyn może być wiele, np. niewłaściwa izolacja, wpływy zewnętrzne czy zła wentylacja.
Wilgotne ściany stanowią również idealne podłoże dla szkodliwych pleśni, które mogą szczególnie dotknąć alergików i małe dzieci. Przede wszystkim należy zapobiec dalszemu przenikaniu wilgoci do muru. Po pierwsze, dowiedz się, gdzie wilgoć dostaje się do ściany, abyś mógł wybrać odpowiednią remediację muru.
Uwaga: W przypadku wody pod ciśnieniem wymagane są specjalne środki ostrożności.
W zależności od tego, jak bardzo zawilgocony jest mur, istnieją różne sposoby jego osuszania – od spoinowania muru po rzucenie tynku naprawczego.
Uwaga: W przypadku wody pod ciśnieniem wymagane są specjalne środki ostrożności.
Bariera pozioma, czyli horyzontalna, zapobiega przenikaniu wilgoci z gruntu do muru powyżej poziomu gruntu. W pomieszczeniach piwnicznych i u podstawy murów nowych budynków standardem jest co najmniej jedna hydroizolacja pozioma, czyli zarówno nad, jak i pod poziomem gruntu. Jednak w starszych budynkach bariery poziome nie są w ogóle zapewnione lub nie są już na tyle szczelne, aby w pełni spełniać funkcję bariery przeciwwilgociowej dla ścian. Fugowanie muru jest szybkim i niezawodnym rozwiązaniem zapobiegającym kapilarnemu wnikaniu wilgoci w mur. System AquaStop Cream® okazał się najskuteczniejszym systemem, który przez powstałą hydrofobową przesłonę może powstrzymać wilgoć podnoszącą się przez minimum 30 lat.
Wywiercić serię otworów o średnicy 14 mm w odległości 10 cm od siebie, nie więcej niż 10 cm nad ziemią. Nie przechylać otworów ani o 30° ani o 45°, wiercić poziomo. Głębokość wywierconych otworów powinna być taka, aby kończyły się one około 4 cm przed końcem muru.
W nieabsorbujących murach kamiennych wilgoć transportowana jest przez spoiny zaprawy. W tym przypadku lepiej zastosować dwa rzędy spoinowania z zastrzeżeniem, że otwory muszą przeciąć warstwę zaprawy.
Około 5 do 10 cm powyżej pierwszego rzędu, wywiercić drugi rząd otworów przesadzonych w środku, metodą zygzakową.
Dodatkowe pionowe rzędy otworów są wymagane po obu stronach wokół narożników ścian, ale tylko wtedy, gdy narożnik nie może być wiercony od zewnątrz. Wszystkie wywiercone otwory można przedmuchać sprężonym powietrzem lub oczyścić odkurzaczem. Jeśli mur jest grubszy niż 90 cm, należy wywiercić otwory od zewnątrz i wewnątrz względem siebie.
Niektórzy producenci dopuszczają również aplikację w kierunku przeciwnym, czyli od ujścia otworu bez długiej rurki aplikacyjnej, ale tylko w przypadku cieńszych ścianek lub jako drugi etap wypełniania opisanego w poprzednim akapicie. Po wypełnieniu otwory zatykamy korkami styropianowymi lub szybkowiążącą zaprawą cementową, nie gipsem – jest on higroskopijny i może wchłaniać wilgoć z powietrza.
Zgodnie z instrukcją, po pewnym czasie – zależnym od początkowej wilgotności i tempa wysychania – mur można otynkować i pokryć warstwą AquaSalt Stop, która zapobiega transportowaniu soli przez wilgoć resztkową w murze do nowo wykonanego tynku.
