Zdegradowany tynk jest usuwany z murów. Jeśli jest solidny i przylega do ściany, a jedynie jest wilgotny, ale bez wykwitów solnych, to nie trzeba go usuwać. W przepisowej odległości od podłogi lub gruntu należy wywiercić szereg otworów o odpowiedniej średnicy (14 mm). Odległość między otworami nie powinna przekraczać 120 mm dla muru ceglanego 100 mm, a dla kamienia lub muru mieszanego do 80 mm.
W przypadku muru z cegły zaleca się wykonanie otworów w złączach. Wiercenie poziomo przynosi efekty odwrotne do zamierzonych i nie jest już wykonywane. Długość otworów musi być o 30 mm do 40 mm krótsza od grubości ściany (jeśli pozostał tynk, obejmuje to również tynk). Otwory mogą być wykonane przez nierówne ściany. Ułatwia to kolejną operację, czyli czyszczenie otworu sprężonym powietrzem. Przed nałożeniem kremu należy jednak zatkać otwory przelotowe na jednym końcu zatyczkami, które również produkujemy i które jako pierwsi wprowadziliśmy na rynek. W przypadku czyszczenia, wydmuchiwanie jest lepsze niż odkurzanie odkurzaczem przemysłowym. To nie tyle drobne drobinki, przez które krem miałby wnikać, co raczej większe kawałki, które uniemożliwiałyby zwinięcie tubki aplikacyjnej. Po oczyszczeniu otworów przyszła kolej na aplikację emulsji. Powinno to wypełnić całą objętość otworu od końca do ujścia.

Niektórzy producenci dopuszczają również aplikację w kierunku przeciwnym, czyli od ujścia otworu bez długiej rurki aplikacyjnej, ale tylko w przypadku cieńszych ścianek lub jako drugi etap wypełniania opisanego w poprzednim akapicie. Po wypełnieniu otwory zatykamy korkami styropianowymi lub szybkowiążącą zaprawą cementową, nie gipsem – jest on higroskopijny i może wchłaniać wilgoć z powietrza.

Zgodnie z instrukcją, po pewnym czasie – zależnym od początkowej wilgotności i tempa wysychania – mur można otynkować i pokryć warstwą AquaSalt Stop, która zapobiega transportowaniu soli przez wilgoć resztkową w murze do nowo wykonanego tynku.